* نام تست:
Fibrinogen
* چرا و چه موقع آزمایش
انجام می شود :
ارزیابی فعالیت فیبرینوژن
برای تشخیص اختلالات انعقادی و خونریزی دهنده
ارزیابی احتمال ابتلا به بیماری
های قلب
به همراه آزمایشات دیگر ازجمله PT
PTT FDP D-dimer برای تشخیص لخته منتشره داخل عروفی
(DIC) یا فیبرینولیز
وقوع اپیزودهای خونریزی
یا ترومبوز
طولانی شدن زمان PT یا PTT
سابقه فامیلی اختلالات انعقادی
( ماند فقدان مادرزادی فیبرینوژن ، اختلال در فعالیت فیبرینوژن
)
* دانستنی های بیشتر
:
این پروتئین ساخته شده
از کبد که در عمل انعقاد خون شرکت دارد باعث تبدیل فیبرینوژن به
فیبرین و در نهایت انعقاد صورت می گیرد مقدار طبیعی
فیبرینوژن 200 تا 400 میلی گرم در 100CC پلاسما است.
در مواردی که سطح فیبرینوژن
در پلاسما از حداقل نرمال پایینتر رفته :
فیبرینولیز ،
آمبولی حاد ریه ، بیماریها و عفونتهای کبدی ،
کوآگولوپاتی مصرفی حاد ، اختلالات مادرزادی فیبرینوژن
مثل : آفیبرینوزنمیا ، هیپوفیبرینوژنمیا
و دیس فیبرینوژنمیا ، مارگزیدگی ، سقط جنین
، DIC واکنشهای انتقال خون
، آنمی همولیتیک ، سوختگی های شدید ، اکلامپسی
، ماکروگلوبولینمیا ، تروما ، مسمومیت با فنوباربیتال ، مولتیپل
میلوما ، سپتی سمی ، TTP ، کرایوگلوبولینمیا
، کارسینوم پروستات ، ریه و سایر حالاتی که در آنها مقدار
فیبرینوژن خون کاهش می یابد.
افزایش فیبرینوژن
نیز در این حالات دیده میشود :
بارداری ، دیابت ملیتوس
، حالاتی که نکروز وسیع بافتی رخ داده مثل : بدخیمی
ها و درمان وسیع با مواد کموتراپیک ، التهابات شدید ، بیماریهای
کلیوی ، ترومبوفلبیت ، آرتریواسکلروزیس ، هپاتیت
، عفونتهای حاد ، قاعدگی و سایر حالاتی که در آنها مقدار فیبرینوژن
خون افزایش می یابد.
* محدوده طبیعی :
محدوده نرمال : 200-400 mg/dl